10 tras na wycieczkę z wózkiem w Beskidzie Śląskim

27 marca 202110 stycznia 2024 Autor Bliźniaki na szlaku

Beskid Śląski obfituje w trasy, na które można się wybrać na spacer z wózkiem. W poniższym poście prezentujemy krótkie opisy 10 tras w tej części Beskidów wraz z linkami do wpisów, w których znajdziecie szczegółowe opisy tych tras wraz z praktycznymi wskazówkami. Trasy te ułożone są od najłatwiejszych do najtrudniejszych. Te łatwiejsze można przejść z każdym wózkiem, także głębokim czy spacerówką z małymi kółkami, te najtrudniejsze nadają się na wózki z dużymi, pompowanymi kołami, przystosowanymi do jazdy w terenie.

Dolina Białej Wisełki
Ścieżka spacerowa „Źródła Olzy”
Szarcula – Stecówka
Dolina Luizy
Dolina Zimnika
Dolina Twardorzeczki
Bajkowy Szlak Utopca
Dębowiec
Kozia Góra
Szyndzielnia

Zajrzyjcie też do kontynuacji tego posta – wpisu „8 nowych tras na wózek w Beskidzie Śląskim, Małym i Żywieckim„!

1. Dolina Białej Wisełki

PEŁNY OPIS TRASY ZNAJDZIESZ TUTAJ.

Trasa położona w Wiśle bardzo popularna, ale także przepiękna. Zostawiamy samochód u samego wylotu doliny, w Wiśle Czarne – jeśli wybieracie się w pogodny weekend, warto przyjechać wcześniej, najlepiej przed 9 rano, ponieważ potem może być trudno znaleźć wolne miejsce na parkingu. Trasa od początku prowadzi drogą asfaltową, można się na nią wybrać z wózkami wszelkiej maści. Cały czas towarzyszy nam Biała Wisełka, która przyjemnie szumi i schładza powietrze w upalny dzień. Możemy zobaczyć charakterystyczne skały grzybowe, utworzone w wyniku wietrzenia. Przy trasie znajduje się parę ławeczek, na których można przysiąść i nieco odpocząć nad bystrym nurtem górskiego potoku. Asfalt wiedzie nas przez ok. 3 km do mostku, przy którym stoi drogowskaz, zachęcający do odwiedzenia Kaskad Rodła. To przepiękne miejsce, w które warto się wybrać, jednakże szlak nie nadaje się na wózek. Jeśli idziecie w parę osób, a część chce się odłączyć, by zobaczyć te najwyższe w Beskidzie Śląskim wodospady, ten kto zostaje z wózkiem, wcale nie musi czekać w miejscu. Asfalt bowiem biegnie dalej na długości ok. 1 km, w równie urokliwym terenie, ale w ciszy i spokoju, bo tutaj już zapuszcza się niewielu turystów – większość skręca w stronę Kaskad Rodła i Baraniej Góry.

Długość trasy: ok. 7,5 km (w obie strony)

Suma podejść: ok. 170 m

Parking: najbliżej początku trasy, bo tuż przy szlabanie, zaraz za strażą pożarną, znajduje się parking, który bywa płatny i szybko się zapełnia GPS: 49°37’14.6″N 18°56’46.0″E

Gastronomia: na szlaku brak, przy parkingu sezonowo drobne punkty gastronomiczne

Toalety: brak

2. Ścieżka spacerowa „źródła olzy”

PEŁNY OPIS TRASY ZNAJDZIESZ TUTAJ.

Ścieżka Spacerowa „Źródła Olzy” w Istebnej jest równie przyjemna na spacer co Dolina Białej Wisełki, ale mniej tłumnie odwiedzana. Mimo pięknej soboty, nietrudno nam był znaleźć miejsce parkingowe. Bardzo łatwa trasa, o długości 3 km w jedną stronę z niewielką sumą podejść – to trasa, którą można przejść w całości z wózkiem, ale także nada się świetnie na spacer z dziećmi, które już chodzą samodzielnie, a wózek jedynie służy pomocniczo. Ścieżka ta jest trasą spacerową i rowerową, wiedzie wzdłuż Olzy, w stronę jej źródeł. Droga jest asfaltowa, można na nią wybrać się z wózkiem każdego typu, a przebiega częściowo przez las, w szczególności cisowy, a częściowo w bardziej otwartym terenie. Trasa asfaltowa dociera do malowniczego zbiornika retencyjnego. Ze zbiornika wypływa wodospad, do którego bardzo blisko można podejść. Dla podróżujących z wózkiem tutaj trasa się kończy, ale jeśli idziemy także ze starszymi dziećmi, to jeden z rodziców lub opiekunów może się z nimi wybrać także dalej leśną ścieżką do samego źródła Olzy (oznaczonego tabliczką), podczas gdy drugie z rodziców może odpocząć nad zbiornikiem z dziećmi podróżującymi w wózku.

Długość trasy: ok. 6 km (w obie strony)

Suma podejść: ok. 70 m

Parking: wygodny, bezpłatny parking na ok. 10 miejsc postojowych: GPS: 49°34’11.8″N 18°56’06.6″E

Gastronomia: na szlaku brak, duża baza gastronomiczna w samej Istebnej

Toalety: brak

3. szarcula – stecówka

PEŁNY OPIS TRASY ZNAJDZIESZ TUTAJ.

Kolejna trasa w Istebnej. Można startować z przełęczy Kubalonka, ale stąd będzie trzeba przejść ok. 1,5 kilometrowy fragment drogą otwartą dla ruchu (droga prowadząca do Zameczku Prezydenckiego i Wisły Czarne). Można też rozpocząć wycieczkę z bezpłatnego parkingu na przełęczy Szarcula – tutaj przekraczamy szlaban i od razu wchodzimy do lasu. po drodze mijamy Dorkową Skałę, owianą legendą. Warto podejść także pod ambonę myśliwską na lewo od szlaku, skąd roztacza się całkiem ładny widok na Jezioro Czerniańskie (tutaj nie dojdziemy jednak z wózkiem). Trasa jest lekko pofalowana, wznosi się w górę i opada w dół, ale łagodnie i nie powinna sprawić większych trudności w przejściu z wózkiem. Trasa jest asfaltowa, wobec czego nada się na spacer z każdym rodzajem wózka. Po ok. 3 km od przełęczy Szarcula docieramy na Stecówkę. Jest tu skromne schronisko, które czasem działa, a czasem nie (teoretycznie jest w remoncie), obok niego wiata z miejscem na ognisko. Nieco dalej znajduje się ładny drewniany kościółek pw. Matki Bożej Fatimskiej. Warto wybrać się w jego stronę nie tylko ze względu na kościółek, ale i na widok, jaki roztacza się pomiędzy nim a schroniskiem. Tutaj nasza wycieczka się kończy i zawracamy w kierunku Szarculi, natomiast droga dalej biegnie w kierunku Pietraszonki i źródeł Olzy.

Długość trasy: ok. 6 km (w obie strony); jeżeli startujemy z Kubalonki – ok. 9 km (w obie strony)

Suma podejść: ok. 140 m

Parking: na przełęczy Kubalonka znajdują się dwa spore parkingi PZN, ze wspólnym wjazdem (jeden położony na poziomie ulicy, drugi wyżej), płatne, GPS: 49°36’14.7″N 18°54’09.9″E
Drugi, bezpłatny parking, nieco mniejszy, znajduje się na samej przełęczy Szarcula; tutaj też niewielkie miejsce biwakowe; GPS: 49°36’09.5″N 18°54’53.8″E

Gastronomia: na Kubalonce: Karczma Kubalonka, Karczma Franza Josefa, drobna gastronomia (np. oscypki, lody); schronisko Stecówka (o ile akurat jest czynne)

Toalety: w schronisku na Stecówce, bezpłatne – o klucz trzeba prosić w schronisku, toalety w drugim budynku

4. dolina luizy

PEŁNY OPIS TRASY ZNAJDZIESZ TUTAJ.

Dolina Luizy to wspaniałe miejsce na spacer o każdej porze roku. Można tutaj wracać wiele razy, ponieważ poza główną asfaltową trasą, jest wiele ścieżek bocznych, w które również warto zajrzeć. Długość trasy asfaltowej od parkingu wynosi 3,5 km w jedną stronę. Po drodze warto się zatrzymać nad jeziorem Wielka Łąka (do tego miejsca z parkingu długość trasy wynosi ok. 2 km). Poza tym, kto ma wózek z większymi, pompowanymi kołami, który radzi sobie w terenie, może pospacerować po drugiej stronie rzeki, ścieżką wzdłuż Potoku Żydowskiego czy ścieżką prowadzącą w kierunku Dębowca. Po drodze znajduje się kilka miejsc, gdzie szczególnie w letnie, upalne dni, miło jest odpocząć nad zimnymi górskimi potokami. Jeśli wybieracie się w to miejsce w wakacyjny, słoneczny weekend – pamiętajcie żeby przyjechać dość wcześnie. Mimo, że parking jest tu spory, w takie dni może być problem ze znalezieniem wolnego miejsca parkingowego.

Długość trasy: w zależności od wariantu trasy; trasa asfaltowa do jeziora – ok. 2 km w jedną stronę; trasa do końca asfaltu – ok. 3,5 km w jedną stronę

Suma podejść: ok. 100 m (do końca asfaltu), do jeziora – ok. 70 m

Parking: Dość spory parking, znajduje się przed wejściem do lasu drogą asfaltową, po prawej jadąc od ul. Cieszyńskiej, po lewej jadąc od Kamienicy. Parking jest darmowy, z miejscami bywa problem w pogodne weekendowe popołudnia.
GPS: 49°47’06.7″N 18°58’57.4″E

Gastronomia: Punkty gastronomiczne znajdują się przy parkingu (m.in. Karczma Pod Zaporą, przy której znajduje się plac zabaw, do wynajęcia miejsce na ognisku lub grill), a także przy jeziorze (Krzywa Chata -bufet, kawiarnia, miejsce grillowe, punkt widokowy na jezioro)

Toalety: w Krzywej Chacie – płatne; sezonowo – TOI TOI przy parkingu

5. DOLINA ZIMNIKA

PEŁNY OPIS TRASY ZNAJDZIESZ TUTAJ.

Dolina Zimnika jest wprost wymarzona do spacerowania z wózkiem – tras asfaltowych łącznie jest tu ok. 10 km. Można więc spacerować, spacerować, spacerować… Jest tu także ukryta urocza, niedługa ścieżka edukacyjna, biegnąca tuż nad potokiem, ale nie nadaje się na spacer z wózkiem. O szczegółach dotyczących tej trasy można przeczytać w poście o Dolinie Zimnika. Trasa asfaltowa zaczyna się przy parkingu. Mijamy szkółkę leśną, przydrożny krzyż – miejsce pamięci ofiar wojny, dwie altanki biwakowe. Jest tutaj też miejsce, gdzie można podejść do potoku Leśnianka i wypocząć nieco nad krystaliczną, górską wodą. Nieco dalej, po prawej, znajdują się schodki, którymi można dojść do źródełka. Tutaj jest też miejsce czerpania wody, w piątki i soboty w określonych godzinach nie obowiązuje zakaz ruchu, dlatego przy spacerowaniu należy wówczas zachować ostrożność. Tuż za źródełkiem trasa się rozwidla. Po prawej droga biednie w stronę Skrzycznego (niektórzy próbują wyjść z wózkiem na Skrzyczne, ale końcówka trasy jest bardzo kamienista, my raczej nie polecamy), a po lewej w stronę Malinowskiej Skały. Warto wybrać jedną z tych dróg i jeszcze pospacerować, asfalt ciągnie się bowiem jeszcze parę kilometrów, zaś turystów jest tu już znacznie mniej. W lecie jest za to mnóstwo motyli – udało się nam oglądać wiele tych pięknych owadów z gatunku perłowiec królewicz.

Długość trasy: trasa asfaltowa: jest tu ok. 10 km asfaltu, jest więc gdzie spacerować

Suma podejść: w zależności od długości trasy, jaką przejdziemy, suma podejść może wynieść ok. 100-200 m

Parking: Pierwszy parking znajduje się za Hotelem Zimnik, po prawej stronie, GPS: 49°40’00.1″N 19°04’33.7″E

Polecamy spróbować zaparkować na drugim parkingu, do którego wjazd jest nieco ukryty za drzewami: należy dojechać do miejsca, gdzie ustawiony jest znak zakazu ruchu i tuż przed nim skręcić w lewo. Z tego parkingu bezpośrednio zaczyna się ścieżka edukacyjna, jest tu też infrastruktura turystyczna w postaci altanki i miejsca na ognisko.
GPS: 49°39’56.7″N 19°04’19.3″E

Gastronomia: Restauracja smaków w Hotelu Zimnik, Pod Lipami Pizzeria&Pub (na przeciwko parkingu za hotelem), a kto dotrze: Schronisko PTTK na Skrzycznem

Toalety: brak

6. dolina twardorzeczki

PEŁNY OPIS TRASY ZNAJDZIESZ TUTAJ.

Kto szuka ciszy i spokoju, a w Dolinie Zimnika jest dla niego za dużo turystów, powinien zajrzeć do sąsiedniej Doliny Twardorzeczki. Jedynym mankamentem jej jest dojazd i parking: do dolinki prowadzi wąska droga, na której momentami ciężko się wyminąć, a parking przy jej wylocie jest niewielki. Poza tym trasa jest bardzo ciekawa na wycieczkę, także z wózkiem. Trasa asfaltowa wiedzie wyraźnie pod górę przez ok. 2 km. Po drodze towarzyszy nam szum potoku Twardorzeczka, do którego jednak można podejść tylko dwa czy trzy razy na trasie, w pozostałej części płynie on dużo poniżej poziomu drogi. Po drodze mijamy także ciekawostkę – leśną pasiekę. Kilkaset metrów poniżej parkingu można zakupić miody (jest spory szyld). Trasa asfaltowa wiedzie aż do miejsca odpoczynku, z tablicami edukacyjnymi, ławeczkami i miejscem na ognisko, zlokalizowanymi przy drewnianej chatce. Trasa jest nieco trudniejsza niż poprzednie, ponieważ wyraźnie pnie się pod górę.

Długość trasy: trasa asfaltowa: ok. 4 km w obie strony

Suma podejść: ok. 140 m

Parking: Bezpłatny, ale niewielki, GPS: 49°39’05.8″N 19°04’50.9″E

Gastronomia: Przy Dolinie Twardorzeczki brak, najbliżej u wylotu Doliny Zimnika: Restauracja smaków w Hotelu Zimnik, Pod Lipami Pizzeria&Pub (na przeciwko parkingu za hotelem)

Toalety: brak

7. bajkowy szlak utopca

PEŁNY OPIS TRASY ZNAJDZIESZ TUTAJ.

To trasa mieszana – częściowo asfaltowa, częściowo kamienista. Nam z bliźniaczą spacerówką nie udało się przejść całej trasy, ale ponoć niektórym ta sztuka się udaje. Ale po kolei. Trasę można dowolnie skracać i wydłużać – można zacząć już w centrum Brennej, tam, gdzie w rzeczywistości się zaczyna, ale jeśli nie chcemy iść wzdłuż ulicy, którą poruszają się samochody, można spróbować podjechać autem dalej i zaparkować bądź przy przystani kajakowej, bądź w niewielkiej zatoczce tuż przed zakazem ruchu. Stąd już można spokojnie i bezpiecznie zacząć spacer z dziećmi. Przez kilka pierwszych kilometrów trasa wiedzie asfaltem, momentami niemal płasko, a czasami mocniej pod górę, ale brak tutaj większych stromizn. Na szlaku znajdziemy parę tablic z podobizną utopca (którego rzeźba znajduje się w Parku Turystyki w Brennej, przed nim jest ławeczka do zrobienia sobie z nim zdjęcia) i legendami o tej postaci. Asfaltem docieramy aż do składu drewna – uwaga, tutaj szlak jest słabo oznakowany, skręca w prawo ostro pod górę, odtąd już drogą gruntową. Trasa jest mocno kamienista, a momentami błotnista, na tym odcinku biegnie ostro pod górę – być może w suchy czas, wózek z dużymi pompowanymi kołami sobie poradzi, dla spacerówki na pewno jest za trudny. Ale i tak warto przespacerować się chociażby do tego miejsca, trasa asfaltowa na wyjście z wózkiem jest bardzo przyjemna. Kto jednak zdecyduje się iść dalej, następnie za szlakiem będzie musiał skręcić w lewo – stąd już ostatnia prosta do Chaty Grabowej. Przy Chacie znajduje się Ogród Bajek z postaciami z podań i legend, a w samej Chacie są dostępne napoje i posiłki na ciepło i na zimno (m.in. ciasta i rogaliki z borówkami).

Długość trasy: 8 km

Suma podejść: ok. 450 m

Parking:

aby wybrać się na Bajkowy Szlak Utopca, samochód można zostawić w kilku miejscach, w zależności jak bardzo chcemy skrócić trasę. Oto miejsca postojowe w kolejności od początku trasy:

Pod Urzędem Gminy Brenna – kilka miejsc, GPS: 49°43’17.9″N 18°55’01.2″E
Pod kościołem pw. Św. Jana Chrzciciela – przed kościołem, obok cukierni Bajka GPS: 49°43’17.0″N 18°55’14.9″E, lub na dużym parkingu za kościołem, GPS: 49°43’15.5″N 18°55’21.4″E
Przy przystani kajakowej, GPS: 49°42’44.4″N 18°55’39.2″E
W zatoce przed zakazem ruchu, GPS: 49°42’20.2″N 18°55’35.2″E

Gastronomia: w centrum Brennej liczne restauracje, karczmy, kawiarnie, lodziarnie, cukiernie (polecamy cukiernię Bajka, a w niej różnorakie ciasta, pyszne kołaczyki czy rogale oraz lody, m.in. o smaku „specjał Bajki”) oraz bary szybkiej obsługi; na szczycie – schronisko Chata Grabowa

Toalety: na szlaku brak, w Chacie Grabowej – bezpłatne dla klientów, dla pozostałych osób płatne

8. Dębowiec

PEŁNY OPIS TRASY ZNAJDZIESZ TUTAJ.

Pierwsza trasa typowo górska, ale bardzo łatwa. Z wyjściem na Polanę Dębowiec (bo tutaj położona jest Gospoda Dębowiec, sam szczyt jest ukryty nieco wyżej, w lesie) nie powinno być problemu nawet ze zwykłą spacerówką. Z parkingu przy ul. Karbowej najpierw przechodzimy ulicą Skalną, pomiędzy zabudowaniami, ruch jest tu raczej niewielki. Przy jej końcu docieramy do początku szlaku czerwonego (skręca w prawo, ścieżka na wprost biegnie ostro pod górę i jest dużo bardziej kamienista, nie nadaje się na wyjście z wózkiem). Trasa lekkim łukiem otacza las, pnąc się wyraźnie, ale łagodnie pod górę. W końcu docieramy do miejsca, gdzie po lewej widzimy kapliczkę Matki Bożej Fatimskiej (oprócz mszy niedzielnych, odprawiana jest tu plenerowa Pasterka w Wigilię), a po prawej otwiera się widok na Bielsko-Białą znad stoku narciarskiego. Aż do kapliczki idziemy przyjemnym szutrem, fragment do schroniska jest trochę bardziej kamienisty. Przy schronisku (a właściwie obecnie Gospodzie Dębowiec) jest plac zabaw, taras z ławkami i stolikami, można więc tutaj wypocząć.

Długość trasy: ok. 2,5 km w obie strony

Suma podejść: ok. 85 m

Parking:

– zatoki parkingowe przy ul. Karbowej, niedaleko ronda z aleją Armii Krajowej, bezpłatne
GPS: 49°46’55.1″N 19°01’23.8″E
– przy dolnej stacji kolejki linowej, wjazd z ul. Karbowej, bezpłatny
GPS: 49°47’09.4″N 19°00’55.0″E
– płatny parking przy ul. Karbowej, niedaleko ronda z aleją Armii Krajowej,
GPS: 49°46’51.7″N 19°01’24.6″E
– ewentualnie można spróbować zaparkować na parkingu przy Hali Widowiskowo-Sportowej, o ile miejsca nie będą zajęte w związku z odbywającymi się w niej wydarzeniami, ul. Karbowa, bezpłatny
GPS: 49°47’04.8″N 19°01’20.8″E

Gastronomia: bufet z przekąskami oraz ciepłe dania oferuje Gospoda Dębowiec (przykładowe menu), za opłatą można tu też zorganizować ognisko. W okolicy kilka restauracji, m.in. przy ul. Karbowej (Karbowa, Pod Dębowcem), restauracja przy hotelu Sahara

Toalety: przy parkingu przy dolnej stacji kolei linowej, w schronisku

9. kozia góra

PEŁNY OPIS TRASY ZNAJDZIESZ TUTAJ.

Na Kozią Górę prowadzi kilka szlaków turystycznych z Bielska-Białej – czerwony, żółty i zielony. Jednakże proponowana trasa nie jest oznakowana jako szlak, jest to szeroka, wygodna droga dojazdowa do schroniska. Nie należy się jednak jej obawiać – samochód do schroniska przejeżdża tu rzadko. Aby trafić na trasę, trzeba z parkingu pod Hotelem na Błoniach przejść na ul. Pocztową i kierować się w kierunku Błoni. Tutaj kawałek idziemy za znakami szlaku zielonego. Razem z nim skręcamy w prawo do lasu i wchodzimy na szeroką, szutrową drogę. Kawałek później zielony szlak odbija w lewo do lasu, my idziemy dalej za drogą. Generalnie cały czas trzymając się tej szerokiej szutrowej drogi, dojdziemy do schroniska. Po drodze czekają nas dwa mocniejsze i nieco bardziej kamieniste podejścia, dlatego raczej trasa ta będzie nadawać się na wózki z większymi, pompowanymi kołami. Trasa po drodze dwa razy spotyka się ze szlakiem żółtym. W drugim miejscu, przy miejscu odpoczynku, gdy szlak żółty skręca w prawo (na Szyndzielnię), my wybieramy drogę bardziej na lewo. Po przejściu niedługiego odcinka po lewej otwiera się widok na Bielsko-Białą i Górny Śląsk (jest tu ławeczka, na której można odpocząć i nacieszyć się widokiem, ale ponieważ znajduje się na skarpie nad drogą, z wózkiem będzie trudno do niej dojść). Docieramy do skrzyżowania ze szlakiem zielonym i razem z nim docieramy do schroniska Stefanka. Przy schronisku znajduje się plac zabaw, jest tu też miejsce na grilla i ognisko (więcej informacji na temat korzystania w schronisku), a samo schronisko oferuje posiłki i napoje na ciepło i na zimno, a także drobne przekąski. Schodząc z Koziej Góry warto zajrzeć na tereny rekreacyjne Błonia, o których pisaliśmy tutaj.

Długość trasy: w jedną stroną 2,5 km

Suma podejść: ok. 330 m

Parking: spory, bezpłatny parking przy ul. Czołgistów (pod Hotelem na Błoniach; uwaga! część miejsc postojowych jest wytyczonych wyłącznie dla gości hotelu), gdzie można śmiało szukać miejsc w tygodniu, a w weekendy warto rozglądać się już za miejscem postojowym już od pierwszych napotkanych parkingów po wjeździe na ul. Szeroką. GPS: 49°46’52.1″N 19°03’12.3″

Gastronomia: schronisko Stefanka, restauracja Wirtuozeria przy Hotelu na Błoniach, na Błoniach kilka różnych punktów gastronomicznych

Toalety: przy schronisku – typu TOI-TOI, na Błoniach toalety publiczne, płatne

10. SZYNDZIELNIA

PEŁNY OPIS TRASY ZNAJDZIESZ TUTAJ.

Wyjście na Szyndzielnię czerwonym szlakiem to najbardziej wymagająca z wymienionych tras. W jedną stronę to ok. 4 km, trasa pokonuje prawie 600 m przewyższenia, miejscami jest dość mocno kamienista, poradzą sobie więc z nią raczej tylko wózki z dużymi kołami, przystosowane do bardziej terenowej jazdy. O ile wózek składa się do wymiarów kompaktowych, w jedną stronę można wybrać się kolejką linową (zgodnie z informacją na stronie kolejki: wózki dziecięce i inwalidzkie mieszczą się w wagoniku, jeśli nie przekraczają wymiarów 80 x 130 cm). Wycieczkę zaczynamy na jednym z parkingów przy ul. Karbowej. Ulicą Skalną docieramy do podnóża Dębowca, gdzie skręcamy na interesujący nas czerwony szlak. teraz czeka nas przyjemny spacer na Polanę Dębowiec. Za Dębowcem, długa prosta, łagodnie wznoszącej się, przyjemnej trasy. Dopiero przy zakrętach trasa staje się nieco bardziej kamienista, ale wózki z większymi kołami, pompowanymi, powinny sobie poradzić. Dwoma serpentynami podchodzimy prawie pod kolejkę, ładnie widać stąd jeżdżące wagoniki w górę i w dół. Za serpentynami czeka nas ostatnia prosta do Polany Kamienica, lecz chyba najbardziej kamienista. Stąd już niedaleko do schroniska. Jest to już typowa trasa górska, z którą każdy wózek sobie nie poradzi, ale kto ma siły, chęci i wózek przystosowany do bardziej terenowej jazdy, powinien bez większych trudności przejść tą trasę.

Długość trasy: ok. 8 km w dwie strony

Suma podejść: ok. 583 m

Parking:
– zatoki parkingowe przy ul. Karbowej, niedaleko ronda z aleją Armii Krajowej, bezpłatne
GPS: 49°46’55.1″N 19°01’23.8″E
– płatny parking przy ul. Karbowej, niedaleko ronda z aleją Armii Krajowej (ok. 15 zł/dzień)
GPS: 49°46’51.7″N 19°01’24.6″E
– ewentualnie można spróbować zaparkować na parkingu przy Hali Widowiskowo-Sportowej, o ile miejsca nie będą zajęte w związku z odbywającymi się w niej wydarzeniami, ul. Karbowa, bezpłatny
GPS: 49°47’04.8″N 19°01’20.8″E

Gastronomia: bufet z przekąskami oraz ciepłe dania (obiadowe, śniadaniowe, frytki, zapiekanki itp.) oferuje Schronisko PTTK Szyndzielnia. W okolicy kilka restauracji, m.in. przy ul. Karbowej (Karbowa, Pod Dębowcem), restauracja przy hotelu Sahara

Toalety: przy dolnej stacji kolejki linowej na Szyndzielnię (płatne), w schronisku na Szyndzielni (bezpłatne)

Żadna trasa Was nie zainteresowała? Przeszliście już wszystkie i szukacie czegoś nowego? Zajrzyjcie też do kontynuacji tego posta – wpisu „8 nowych tras na wózek w Beskidzie Śląskim, Małym i Żywieckim„!

Jaworze

21 sierpnia 20197 marca 2021 Autor Bliźniaki na szlaku

Urocza miejscowość u stóp Beskidu Śląskiego

Jaworze, wieś w województwie śląskim, w pobliżu Bielska-Białej, wzmiankowane było w dokumentach już ok. 1300 r. Jego nazwa ma pochodzić od słowa Jawor i miała być nadana przez córkę księcia cieszyńskiego – Wiolę. W XIX i XX w. słynne było jako miejscowość uzdrowiskowa. Obecnie miejscowość znów stara się o miano Zdroju.

Jaworze to wspaniałe miejsce dla turystów w każdym wieku, dla dzieci znajdą się tu ładne place zabaw, mnóstwo ryb do obserwacji i czekać będą na nie przygody w górach. Dorośli znajdą tu wypoczynek i świetną bazę wypadową w górskie szlaki. To miejsce, do którego można przyjechać na krótki spacer i na kilkudniowy pobyt. Jaworze może być piękne o każdej porze roku.

We wpisie tym zachęcamy do odwiedzenia Jaworza. Zapraszamy do zapoznania się z następującymi miejscami i atrakcjami:

Park Zdrojowy i Tężnia Solankowa
Inne atrakcje w centrum Jaworza
Muzeum Fauny i Flory Morskiej i Śródlądowej
Szlaki turystyczne w okolicy Jaworza

Informator

Noclegi: w Jaworzu znajdują się kilka obiektów noclegowych, do których należą – SPA Hotel Jawor **** (przy wejściu na szlak turystyczny na Błatnią), Villa Barbara (niedaleko Parku Zdrojowego), Villa Aviator, Bukowy Las (w Jaworzu Nałężu, blisko szlaku turystycznego czerwonego na Błatnią).

Dojazd: jadąc drogą ekspresową S52 w kierunku Cieszyna, należy wybrać zjazd za Auchan w Bielsku i podążać za znakami na Wapienicę (w lewo na skrzyżowaniu i w lewo na pierwszym rondzie). Jadąc dalej prosto, dojeżdżamy do ostatniego ronda, na którym należy wybrać drugi zjazd, w stronę Bielska. Następnie należy skręcić w prawo w ulicę Jaworzańską i podążać cały czas główna drogą, która doprowadzi nas do centrum Jaworza.
Można też na ekspresówce pojechać dalej i wybrać zjazd w Jasienicy, a następnie za znakami kierować się na Jaworze (na światłach w prawo, na skrzyżowaniu równorzędnym w prawo, na następnym skrzyżowaniu – w lewo). Gdy miniemy przejazd kolejowy, na skrzyżowaniu z ul. Cieszyńską (na światłach), skręcamy w lewo, następnie na rondzie w prawo i dalej prosto, aż do centrum Jaworza.

Gastronomia: na terenie parku lodziarnia Lodowa Chatka, w okolicy kawiarnie (np. Koralowa przy ul. Koralowej, za tężnią) i restauracje (np. Zdrojowa, na skrzyżowaniu ul. Zdrojowej i Wapienickiej), cukiernia Mroczko (ul. Szkolna, trzeba przejść skwer na przeciwko wejścia do parku prowadzącego ul. Kościelną, minąć apteki, cukiernia po lewej):

Atrakcje dla dzieci: place zabaw, akwaria w muzeum, szlaki górskie

Materiały promocyjne Jaworza: mapa interaktywna, broszura, klip promocyjny znajdują się tutaj

Park zdrojowy i tężnia solankowa

Park Zdrojowy im. Józefa Piłsudskiego to wspaniałe miejsce na spędzenie czasu w weekend lub wolnego popołudnia całą rodziną. Jest tu spokojnie, pełno tu ławeczek z widokiem na fontanny, staw, kilka placów zabaw zapewniających atrakcję dla dzieci, przez prawie cały park są poprowadzone wygodne dla wózków alejki, a od czasu do czasu można natrafić na jakieś wydarzenie kulturalne.

Jedną z atrakcji parku jest fontanna solankowa. Przepływa przez nią solanka z Zabłocia. Z inhalacji solankowych można skorzystać odpoczywając na ławeczkach ustawionych wokół fontanny. Sama fontanna jest dziełem artysty że Szklarskiej Poręby, pana Macieja Wokanda. Tuż obok znajduje się mała biblioteka pod chmurką – Jaworzańska Biblioteka Parkowa, można wypożyczyć stąd książkę i po przeczytaniu ją zwrócić, lub też zabrać na własność w zamian zostawiając inną książkę.

Podążając alejkami wgłąb parku, znajdziemy pierwszy z placów zabaw. Ma dość ciekawy wygląd przypominający zamek, znajdują się tu m.in. huśtawki i zjeżdżalnie. Ma ten plus, że znajduje się wśród drzew, które dają nieco cienia, więc dobrze tu przyjść z dziećmi w upalne dni. W końcu dochodzimy do Alei Kościelnej, prowadzącej nieco pod górę, do kościoła pw. Opatrzności Bożej w Jaworzu. Możemy obejść kościół od lewej strony (fragment drogi utwardzonej), aby znaleźć się w drugiej części parku.

Przed nami otwiera się widok na dość spory staw z wyspą. Nam udało się zobaczyć pływające na nim kaczki, w wodzie całe ławice połyskujących złotych rybek, a na tafli piękne białe i różowe nenufary. Ze stawu tryska także fontanna, o zmiennych obrazach wodnych. Wokół stawu znajdują się ławeczki, na których można przysiąść i pooglądać pływające ryby i kaczki.

Okrążając staw, można wejść na malowniczy łukowaty mostek, gdzie warto zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie. Za stawem jest dość duży wybrukowany plac, gdzie znajduje się budka z lodami – Lodowa Chatka. Lodziarnia reklamuje się, wskazując, że lody są przygotowywane z prawdziwej śmietanki, bez sztucznych dodatków.

Idąc dalej, mijamy amfiteatr. Odbywają się tutaj różne imprezy kulturalne (kalendarium). Między budynkami, za sceną amfiteatru, znajduje się Informacja Turystyczna, w której można się zaopatrzyć w materiały o Jaworzu. Obok amfiteatru znajduje się drugi plac zabaw, raczej dla starszych dzieci. Dalej skręcamy w lewo, za widownią amfiteatru i wspinamy się ścieżką pod górę. Mijamy wiekowe drzewa, wśród nich pomniki przyrody i dochodzimy do kolejnej części parku.

Pierwszym obiektem, który z daleka rzuca się w oczy jest Tężnia Zdrojowa. Czynna jest od 1 kwietnia do 30 listopada. Jest to drewniana rotunda, wypełniona tarniną, która zraszana jest solanką. Wokół kolumny tężni, pod zadaszeniem, znajduje się szeroki, wybrukowany plac, po którym można spacerować z wózkiem, bez problemu mieścił się tam nasz bliźniaczy. Wokół tężni ustawione są ławeczki, na których można wypocząć. Znajduje się tutaj druga biblioteczka pod chmurką. Dalej znajduje się kolejny plac zabaw – są tu huśtawki dla najmłodszych (wysoko powieszone – wygodne dla rodzica) oraz system drewnianych domków, połączonych kładkami, gdzie znajduje się zjeżdżalnia i zabawka w postaci wiaderka na łańcuchu, który można przesuwać tam i z powrotem. Tuż obok znajduje się także kompleks sportowy.

INFORMATOR:

Parking: trzy parkingi znajdują się przy ul. Wapienickiej, jeden niedaleko fontanny solankowej, drugi przy amfiteatrze; są bezpłatne, nie zbyt duże, ale raczej nie ma problemu ze znalezieniem miejsca.

GPS: 49°47’31.3″N 18°56’59.9″E; 49°47’31.9″N 18°57’20.7″E49°47’31.5″N 18°57’14.5″E oraz 49°47’31.9″N 18°57’20.7″E

PLAN:

Toalety: płatne, za widownią amfiteatru

Gastronomia: na terenie parku lodziarnia Lodowa Chatka, w okolicy kawiarnie i restauracje.

Koszty: brak, ewentualne koszty posiłków

Atrakcje dla dzieci: place zabaw, fontanny, staw z rybkami

Inne atrakcje w centrum jaworza

Na przeciwko wejścia do parku ul. Kościelną, znajduje się skwer, a za nim ciągnie się w górę ul. Szkolna. Podążając nią można dojść do wzgórza Goruszka (411 m n.p.m.). Znajduje się tu murowana glorieta z 1798 r. Występuje tu też zwarte stanowisko sosny czarnej, jedyne takie w Beskidzie Śląskim. Na Goruszkę proponujemy udać się pieszo, ewentualnie z nosidłami, bo brak tu wygodnej ścieżki dla wózków.

Przy wejściu do parku ul. Kościelną znajduje się ławeczka, na której przysiadł hrabia Maurycy Saint Genois d’Anneaucourt. Dzięki niemu Jaworze w 1862 uzyskało tytuł uzdrowiska, był też fundatorem wielu obiektów w Jaworzu. Warto przy nim usiąść i zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie.

Muzeum Fauny i flory Morskiej i śródlądowej

Muzeum związane z morzem na południu Polski to prawdziwy ewenement. Zostało ono utworzone dzięki bosmanowi Erwinowi Pasternemu (1928-2011), absolwentowi jaworzańskiej szkoły podstawowej, której podarował cześć swoich zbiorów z dalekich podróży.

Zaraz po wejściu do muzeum, zaproszeni jesteśmy do łodzi, gdzie możemy wygodnie usiąść i obejrzeć prezentowany film o mieszkańcach mórz i oceanów. Nie jest zbyt długi, nawet młodsze dzieci spokojnie wytrzymają na miejscu, aby obejrzeć całość. Zresztą ich uwagę przykuwa też niecodzienne miejsce, w którym siedzą. Prezentowany jest także film z głębin, można posłuchać jakie tam występują dźwięki.

Największe wrażenie na dzieciach robią akwaria, w muzeum znajdują się trzy duże zbiorniki. Bliźniaki były zachwycone mnóstwem kolorowych pyszczaków. Powstaje tu także akwarium morskie, które jest nie lada gratką dla małych miłośników bajek „Gdzie jest Nemo?” i „Gdzie jest Dory?”. W akwarium będą mogli zobaczyć na żywo samego Nemo, Dory, Rozdyma i Jacques’a. Poza akwariami, można tu pooglądać eksponaty z Bałtyku oraz wielu dalekich mórz i oceanów. Są tu zarówno ryby, jak i muszle, żółwie, węże morskie, rozgwiazdy i skorupiaki.

Muzeum zaciekawiło naszych dwulatków, po wizycie wielokrotnie powtarzali, że podobało im się „u rybów”, ale z pewnością wrócimy tam, gdy jeszcze trochę podrosną. Pan przewodnik przekazuje dużo ciekawej wiedzy, która może być już przystępna dla starszych przedszkolaków.

Od września 2020 r. przy Muzeum działa także Motylarnia. W specjalnych warunkach można tutaj oglądać przepiękne motyle, ale też ich gąsienice i poczwarki, które czekają, by przeistoczyć się w te piękne owady. Przy odrobinie szczęścia, zobaczymy tu największego motyla świata – pawicę atlas, przepięknego niebieskiego motyla – morpho błekitnego, będącego symbolem Muzeum i wiele innych ciekawych i pięknych motyli. Jak powiedział nam przewodnik, lepiej odwiedzić Motylarnię popołudniu, kiedy motyle są bardziej skore do latania. Dodatkowo, pomiędzy salą z wystawą morską a Motylarnią, zobaczymy myszoskoczka, patyczaki, żółwia, ptasznika i wiele innych drobnych żyjątek.

Informator

Godziny otwarcia: wt-pt 9-15, sb-nd 13-18

Bilety: normalny – 15 zł, ulgowy – 10 zł, dzieci do lat 7 – bezpłatnie;
WTOREK – wstęp bezpłatny dla indywidualnych zwiedzających

Dojazd i parking: muzeum znajduje się przy ul. Wapienickiej 120, w budynku przy Szkole Podstawowej nr 2. Z centrum Jaworza należy podążać cały czas prosto, ul. Wapienicką, muzeum oznakowane, po prawej stronie (charakterystyczny mural na ścianie szkoły). Parking znajduje się przy szkole, jest dość obszerny, w wakacje nie ma problemu ze znalezieniem miejsca postojowego.

Strona internetowa: http://www.muzeum.jaworze.pl

szlaki turystyczne w okolicach jaworza

Położone u stóp Beskidu Śląskiego Jaworze oczywiście stanowi początek szlaków turystycznych:

1. na Błatnią (917 m n.p.m.), na której znajduje się schronisko PTTK, prowadzą stąd dwa szlaki:

– żółty, z centrum Jaworza – samochód można zostawić na jednym z parkingów opisanych w Informatorze dotyczącym Parku Zdrojowego; szlak zaczyna się przy ul. Zdrojowej, dokładnie przy przejściu dla pieszych obok wejścia do Parku ul. Kościelną;
trasa 6,2 km (w obie strony 12,5 km), 2 h 30 min (w obie strony 4h), suma podejść 550 m
Można także samochód zostawić powyżej Hotelu Jawor (dojazd według przebiegu szlaku lub za znakami prowadzącymi do Hotelu), wówczas trasa skraca się do 8 km w obie strony i 2 h 45 min na przejście w obie strony
Trasa do przejścia ze starszymi dziećmi, dla młodszych konieczna chusta/nosidło, raczej niedostępna dla wózków

– czerwony, z Jaworza Nałęża – w Jasienicy z ul. Cieszyńskiej należy wjechać w ul. Cisową i jechać do końca, za kościółkiem pw. Św. Jana Nepomucena po lewej znajduje się parking; trasa 11,8 km w obie strony, czas przejścia 4 h, suma podejść 520 m.

2. Spacerowy czarny szlak pieszy, rozpoczynający się przy ul. Kościelnej w parku, a prowadzący aż do centrum Bielska-Białej, przez lotnisko w Aleksandrowicach (tutaj znajdziesz wpis o lotnisku).

3. Niedaleko znajduje się malownicza Dolina Luizy, która sama w sobie jest świetnym miejscem na wycieczkę lub spacer, a także stanowi początek szlaków w Beskid Śląski: żółty na Szyndzielnię oraz niebieski na Błatnią, zaczyna się tu także ścieżka prowadzącą na Dębowiec. Do Doliny Luizy jest łatwo dojechać z Jaworza. Z centrum jedziemy ul. Wapienicką, która przechodzi w Jaworzańska, aż do skrzyżowania przy Stadionie Lekkoatletycznym i Hotelu Papuga: tutaj skręcamy w prawo w ulicę Zapora i nią dojeżdżamy do parkingu.

4. Przez Jaworze przebiega trasa rowerowa Greenways Kraków-Morawy-Wiedeń (oficjalna strona szlaku).

PLAN:

Dziękujemy pracownikom Punktu Informacji Turystycznej w Jaworzu za pomoc w uzyskaniu informacji o atrakcjach turystycznych w Jaworzu i okolicach oraz pracownikom Muzeum za udzielone informacje.

zobacz ciekawe miejsca w okolicy:

Spodobał się artykuł? Zapraszamy do polubienia bloga na facebooku!

Dolina Luizy

Wyróżnione Autor Bliźniaki na szlaku

…czyli spacer nad zaporę w Wapienicy (Bielsko-Biała)

Kategoria	Spacery
Lokalizacja	Polska, woj. śląskie
Sposób wędrowania	Wózkiem/ pieszo / rowerem / z nosidłami
Wiek	Bez ograniczeń

Dolina Wapienicy, czyli tytułowa Dolina Luizy w Bielsku-Białej to jedno z naszych ulubionych miejsc. Uroki tego pięknego zakątka doceniła żyjąca na przełomie XVIII i XIX w. żona bielskiego księcia – Luiza Sułkowska. W latach 1929-1932 została tutaj zbudowana zapora wodna im. Ignacego Mościckiego, która utworzyła jezioro Wielka Łąka.

Bliźniaki były tu już na spacerku w wieku 2 miesięcy – nawet sporych rozmiarów wózek bliźniaczy z dwoma gondolami spokojnie daje sobie tu radę i mimo jego wagi każda mama poradzi sobie na tym spacerze – długi odcinek trasy, rozpoczynającej się na parkingu, jest wyasfaltowany. Asfaltem można dojść daleko za zbiornik na zaporze (pod samo jezioro czeka nas jednak dość strome podejście), aż do drugiego mostku z ładnym widokiem na kaskady górskiego potoku (ok. 3,5 km w jedną stronę). Trasa od parkingu do jeziora to ok. 2 km i zajmuje ok. 30-40 min w jedną stronę.

Rok później znowu wybraliśmy się z dziećmi w to miejsce, tym razem już w spacerówkach i z koniecznym punktem programu – bieganiem na własnych nóżkach. Dzieci były tak zachwycone, że niechętnie wracały do wózka. Kolejny raz odwiedziliśmy Dolinę Luizy na wiosnę – pełną kwiatów, soczystej zieleni liści, żab i strumieni pełnych wody.

Maluchom wygodnie się tu biega na asfaltowej, szerokiej nawierzchni, jednakże trzeba pamiętać o przejeżdżających sporadycznie samochodach i wielu rowerzystach – szczególnie przy dwójce biegających szkrabów trzeba mieć się na baczności. Poza tym, miejsce to lubią także dziki – szczególnie w bardziej odludnych i cichych zakątkach lub dni, gdy jest mniej turystów, trzeba uważać, czy gdzieś ich się nie spotka.

To urokliwe miejsce daje nam możliwość odbywania wielu różnorodnych spacerów. Dla rodzin, które już nie muszą poruszać się z wózkiem, polecamy:

ścieżkę prowadzącą aż na szczyt Dębowca (trzeba skręcić w lewo przy pierwszym potoku przecinającym drogę – Żydowskim i wybrać ścieżkę odbijającą bardziej na lewo),
przyjemną ścieżkę wzdłuż potoku Żydowskiego (szczególnie miłą w lecie, gdy chłód towarzyszącego wędrowcy potoku umila nieco skwar upalnego dnia),
ścieżkę do zapory, po drugiej stronie rzeki Wapienica (trzeba rozpocząć przy końcowym przystanku autobusu nr 16, do którego należy się wrócić drogą w kierunku ul. Cieszyńskiej – jest chodnik), która już nie jest wyasfaltowana,
ścieżka dookoła jeziora (po roztopach lub deszczach trasa częściowo może być zalana),
bardziej wytrwałych wędrowców (pieszo, z nosidłami lub rowerem) może zainteresować przejście całej pętli na przedłużeniu ul.Tartacznej (trzeba minąć jezioro i już za potokiem Barbara, a przed leśniczówką będzie rozwidlenie: można udać się albo w prawo albo w lewo, aby przejść pętlę wznoszącą się wysoko nad zbiornik i wrócić w to samo miejsce; ze względu na jedno z podejść, polecamy raczej zacząć wędrówkę skręcając w lewo na rozwidleniu),
żółty szlak na Szyndzielnię,
niebieski szlak na Błatnią.

Wybierając się nad zaporę, około połowy drogi z przystanku autobusowego lub parkingu, z trasy znajduje się odbicie w kierunku potoku, gdzie przy brodzie można zorganizować sobie piknik na trawie.

Zapraszamy w Beskidy – opisy innych tras w Beskidach znajdziesz tutaj.

INFORMATOR

Stopień trudności:
1/2

Czas przejścia:
czas przejścia zależny jest od tego, jak daleko chcemy iść – może to być nieco ponad godzinny spacerek asfaltem, nad zaporę i z powrotem, a może to być kilkugodzinny marsz przez całą pętlę ul. Tartaczną, są też możliwe wersje pośrednie, jeśli wybierzemy jakąś boczną dróżkę:

trasa od parkingu do jeziora Wielka Łąka: ok. 25 min (w jedną stronę)
trasa od parkingu do końca asfaltu (mostek na wodospadach): ok. 45 min – 1 h ( w jedną stronę)
trasa po drugiej stronie rzeki: ok. 30 min (w jedną stronę)
pętla ul. Tartaczną: ok. 3 h
trasa na Dębowiec – ok. 1-1,5 h
trasa wzdłuż potoku Żydowskiego – ok. 20 min (w jedną stronę, od wodospadu na potoku Żydowskim)

Długość trasy:w zależności od wybranego wariantu

trasa od parkingu do jeziora Wielka Łąka: 1,7 km (w jedną stronę)
trasa od parkingu do końca asfaltu (mostek na wodospadach): ok. 3,5 km (w jedną stronę)
trasa po drugiej stronie rzeki: ok. 2 km (w jedną stronę)
pętla ul. Tartaczną: ok. 10 km
trasa na Dębowiec – ok. 4 km
trasa wzdłuż potoku Żydowskiego – ok. 1 km (w jedną stronę, od wodospadu na potoku Żydowskim)

Podejścia:
trasa do zapory ma jedno podejście, dość żmudne, przed samą zaporą – komu nie zależy na zobaczeniu zbiornika, może przed podejściem skręcić w prawo, przez kładkę przeprawić się na drugą stronę potoku i wrócić na parking leśną dróżką; trasa najdłuższa pętlą Tartaczną zawiera w sobie kilka podejść, wydaje się, że zaczynając od lewej jest łatwiejsza.

Suma podejść:

trasa od parkingu do jeziora Wielka Łąka: 67 m
trasa po drugiej stronie rzeki: 75 m
do końca asfaltu: 97 m
pętla ul. Tartaczną: 284 m
trasa na Dębowiec – 111 m
trasa wzdłuż potoku Żydowskiego – 65 m

Plan:

Dojazd:
Jadąc ul. Cieszyńską od strony Bielska należy na skrzyżowaniu przy DK w Wapienicy skręcić w lewo (od strony Jasienicy – w prawo) w ul. Jaworzańską. Następnie na skrzyżowaniu przy stadionie lekkoatletycznym i hotelu Papuga – kontynuować jazdę prosto (główna droga skręca w prawo) ul. Zapora. Po ok. 1,5 km znajdziemy parking po naszej prawej.

Jadąc drogą ekspresową S1 należy zjechać na węźle i kierować się na Wapienicę, a od Wapienicy kontynuować według powyższych wskazówek.

Jadąc od dzielnicy Kamienica czy os. Karpackiego, należy z ul. Karpackiej skręcić w ul. Skarpową (powyżej szkoły), następnie kontynuować jazdę ul. Dębowiec. Po ok. 2,3 km od początku ul. Skarpowej znajdziemy parking po lewej.

Parking:
Dość spory parking, znajduje się przed wejściem do lasu drogą asfaltową, po prawej jadąc od ul. Cieszyńskiej, po lewej jadąc od Kamienicy. Parking jest darmowy, z miejscami bywa problem w pogodne weekendowe popołudnia.
GPS: 49°47’06.7″N 18°58’57.4″E

Gastronomia:

Punkty gastronomiczne znajdują się przy parkingu (m.in. Karczma Pod Zaporą, przy której znajduje się plac zabaw, do wynajęcia miejsce na ognisku lub grill), a także przy jeziorze (Krzywa Chata -bufet, kawiarnia, miejsce grillowe, punkt widokowy na jezioro)

Toalety:
dostępne w Krzywej Chacie, płatne

Atrakcje dla dzieci:

Przygotowana została ścieżka edukacyjna – tablice informacyjne przybliżające wiadomości dotyczące tutejszej fauny i flory, a także miejscowych ciekawostek.

Atrakcją będą też mieszkańcy lasu: może uda się spotkać sarnę, wiewiórkę czy lisa, zobaczyć z oddali dziki czy sowę, a na pewno można będzie posłuchać i wypatrywać liczne gatunki ptaków.